Έχω χάσει ακόμη και τα μαλλιά μου, σου λέω για τέτοιο ξύλο! Δεν τολμούσαν να μιλήσουν οι συνάδελφοι»...
Η ζωή της Κατερίνας Στανίση μακριά από τις πίστες ήταν διαφορετική. Η δημοφιλής τραγουδίστρια για χρόνια και από διαφορετικούς συντρόφους, υπήρξε θύμα άγριας κακοποίησης. Όπως αφηγήθηκε στον Αντώνη Σρόιτερ, πίσω από τη λάμψη, έκρυβε τον πόνο και το φόβο της. Και μαζί τα σημάδια από τα χτυπήματα.
«Αν και με έβλεπαν που πήγαινα με μώλωπες ήταν καλοκαίρι ζητούσα φουστάνια με μανίκια. Ο κύριος λόγος ήταν ο φόβος. Έχω φάει τόσο ξύλο που ήμουν σε αφασία. Είχα σημάδια και το ήξεραν οι περισσότεροι, μην κρυβόμαστε τώρα. Σημαδεμένη. Πρησμένη. Έκανα καμουφλάζ να μην φαίνεται. Έχω χάσει ακόμη και τα μαλλιά μου, σου λέω για τέτοιο ξύλο. Δεν τολμούσαν να μιλήσουν οι συνάδελφοι. Κι εγώ ήμουν κλεισμένη. Έλεγα ότι έπεσα από τη σκάλα. Όλο τέτοια έβρισκα. Πήγα στο σπίτι ένα πρωί, είχα φάει πολύ ξύλο, φορούσα μια κάπα. Μου λέει η μάνα μου “τι έγινε;”. Είχαμε φιλοξενούμενους στο σπίτι, έπρεπε να φύγω και από εκεί».
Η ζωή της Κατερίνας Στανίση μακριά από τις πίστες ήταν διαφορετική. Η δημοφιλής τραγουδίστρια για χρόνια και από διαφορετικούς συντρόφους, υπήρξε θύμα άγριας κακοποίησης. Όπως αφηγήθηκε στον Αντώνη Σρόιτερ, πίσω από τη λάμψη, έκρυβε τον πόνο και το φόβο της. Και μαζί τα σημάδια από τα χτυπήματα.
«Αν και με έβλεπαν που πήγαινα με μώλωπες ήταν καλοκαίρι ζητούσα φουστάνια με μανίκια. Ο κύριος λόγος ήταν ο φόβος. Έχω φάει τόσο ξύλο που ήμουν σε αφασία. Είχα σημάδια και το ήξεραν οι περισσότεροι, μην κρυβόμαστε τώρα. Σημαδεμένη. Πρησμένη. Έκανα καμουφλάζ να μην φαίνεται. Έχω χάσει ακόμη και τα μαλλιά μου, σου λέω για τέτοιο ξύλο. Δεν τολμούσαν να μιλήσουν οι συνάδελφοι. Κι εγώ ήμουν κλεισμένη. Έλεγα ότι έπεσα από τη σκάλα. Όλο τέτοια έβρισκα. Πήγα στο σπίτι ένα πρωί, είχα φάει πολύ ξύλο, φορούσα μια κάπα. Μου λέει η μάνα μου “τι έγινε;”. Είχαμε φιλοξενούμενους στο σπίτι, έπρεπε να φύγω και από εκεί».
Σχόλια