Αχ, βρε Ρεζάν! Τη μνημονεύω συχνά. Όταν παρακολουθώ ειδήσεις στην τηλεόραση. Αχ! Για δημοσιογράφους... όπως κάποτε. Που δεν «πολιτεύονταν». Που είχαν οι κουβέντες τους οντότητα, βαρύτητα. Που έδιναν και όχι έπαιρναν γραμμή. Που τσεκάριζαν 100 φορές τις πληροφορίες τους. Που τους έτρεμαν οι πολιτικοί. Δημοσιογράφοι πρόθυμοι να πληρώσουν και όχι να εξαργυρώσουν. Υπόλογοι στο όνομα που με κόπο έκτιζαν, συνεπείς στο ταμείο της συνείδησή τους, στο κύρος όπως το ζύγιζαν στα μάτια συνανθρώπων και όχι μόνο κομματικών οπαδών. Παρακολουθώ καιρό τώρα το φαινόμενο των δημοσιογράφων «οπαδών». Οι δημοσιογράφοι των παραθύρων μοιάζουν πολιτικοί εκπρόσωποι κομμάτων. Λες και πέφτουν τα μπετά για μελλοντική σταδιοδρομία στην πολιτική. Δύσκολοι καιροί για δημοσιογράφους. Όντως. Μαστίζεται από ανεργία ο κλάδος. Χωρίς διέξοδο το δράμα. Πάνε οι δόξες, τα μεγαλεία (δεν τα έζησαν όλοι, προς Θεού!). Και η τηλεόραση τινάζει πέταλα ως μέσον. Μόνο στρ...
Τον
μεγαλύτερο Έλληνα μάγο σε ένα μοναδικό ρεσιτάλ μαγείας
και ψευδαισθήσεων, με πολλές εκπλήξεις και με όλα τα κόλπα απόλαυσαν όσοι βρέθηκαν στην Νεμέα το Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012.
Σχόλια