«Κακή φωτιά» «Εγώ είμ’ εδώ ανυπόταχτος και παραστρατισμένος, εγώ δαγκώνω με θυμό της φτώχειας το ψωμί, νόθος της τέχνης είμ’ εγώ και της ιδέας διωγμένος από μιαν έγνοια ο νους θολός, δαρμένο το κορμί. Ο λύχνος μου στης ιερής μελέτης το τραπέζι σαν ένα νεκροκάντηλο στα μάτια μου αχνοπαίζει όλα πολέμια κρύα βιβλία, κοντύλια και χαρτιά. Με καίει κακιά φωτιά. Εμέ η ζωή μου πλάνεμα και η γέννησή μου λάθος το λόγο δεν ορέγομαι, δεν ξέρω το ρυθμό σέρνουν εμένα δυό άλογα, τ’ αράπικο το πάθος και τ΄ αφροστάλαχτο όνειρο μπορεί και στο γκρεμό.» -Κωστής Παλαμάς