Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το Νόμπελ του Γιώργου Σεφέρη

https://cdn.sansimera.gr/media/photos/main/Giorgos_Seferis-Nobel.jpg 
Το μεσημέρι της 24ης Οκτωβρίου του 1963 έφθασε στην Αθήνα η χαρμόσυνη είδηση της απονομής του Νόμπελ Λογοτεχνίας στον ποιητή Γιώργο Σεφέρη. Ήταν η πρώτη φορά που ένας Έλληνας τιμάται με βραβείο Νόμπελ. Αμέσως μετά, ο ποιητής δήλωσε τα ακόλουθα:

Διαλέγοντας έναν Έλληνα ποιητή για το βραβείο Νομπέλ, νομίζω πως η Σουηδική Ακαδημία θέλησε να εκδηλώσει την αλληλεγγύη της με τη ζωντανή πνευματική Ελλάδα. Εννοώ: αυτή την Ελλάδα για την οποία τόσες γενεές αγωνίστηκαν, προσπαθώντας να κρατήσουν ό,τι ζωντανό από τη μακριά παράδοση της. Νομίζω, ακόμη, ότι η Σουηδική Ακαδημία θέλησε να δείξει πως η σημερινή ανθρωπότητα χρειάζεται και την ποίηση - κάθε λαού - και το ελληνικό πνεύμα.

Στις 10 Δεκεμβρίου το 1963 έγινε στη Στοκχόλμη η τελετή απονομής των βραβείων Νόμπελ. Ανάμεσα στους τιμηθέντες και ο Γιώργος Σεφέρης, ο οποίος το βράδυ της ίδιας ημέρας εκφώνησε την παρακάτω ομιλία στο δείπνο που παρατέθηκε στους νομπελίστες στο Δημαρχείο της Στοκχόλμης. Στην ομιλία του, ο Έλληνας ποιητής συνοψίζει τις πεποιθήσεις του, αφενός για την άμεση και αδιάσπαστη συνέχεια της ελληνικής γλώσσας (και ευρύτερα της ελληνικής ηθικής συνείδησης) από την αρχαιότητα ως τη σημερινή εποχή και αφετέρου για την αναγκαιότητα και τη λειτουργία της ποίησης στο σύγχρονο κόσμο.
Η Ομιλία

Τούτη την ώρα αισθάνομαι πως είμαι ο ίδιος μια αντίφαση. Αλήθεια, η Σουηδική Ακαδημία έκρινε πως η προσπάθειά μου σε μια γλώσσα περιλάλητη επί αιώνες, αλλά στην παρούσα μορφή της περιορισμένη, άξιζε αυτή την υψηλή διάκριση. Θέλησε να τιμήσει τη γλώσσα μου, και να – εκφράζω τώρα τις ευχαριστίες μου σε ξένη γλώσσα*. Σας παρακαλώ να μου δώσετε τη συγγνώμη που ζητώ πρώτα- πρώτα από τον εαυτό μου.


http://www.lifo.gr/uploads/image/613194/0F837218704109E94E37583C6F253F3A.jpg 

Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται.

 Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται καθετί ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα. Άλλο χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης είναι η αγάπη της για την ανθρωπιά· κανόνας της είναι η δικαιοσύνη. Στην αρχαία τραγωδία, την οργανωμένη με τόση ακρίβεια, ο άνθρωπος που ξεπερνά το μέτρο πρέπει να τιμωρηθεί από τις Ερινύες. O ίδιος νόμος ισχύει και όταν ακόμη πρόκειται για φυσικά φαινόμενα: «Ήλιος ουχ υπερβήσεται μέτρα» λέει ο Ηράκλειτος· «ει δε μη, Ερινύες μιν Δίκης επίκουροι εξευρήσουσιν»**.

Συλλογίζομαι πως δεν αποκλείεται ολωσδιόλου να ωφεληθεί ένας σύγχρονος επιστήμων, αν στοχαστεί τούτο το απόφθεγμα του Ίωνα φιλοσόφου. Όσο για μένα συγκινούμαι παρατηρώντας πως η συνείδηση της δικαιοσύνης είχε τόσο πολύ διαποτίσει την ελληνική ψυχή, ώστε να γίνει κανόνας και του φυσικού κόσμου. Και ένας από τους διδασκάλους μου, των αρχών του περασμένου αιώνα, γράφει: «…θα χαθούμε, γιατί αδικήσαμε…»***. 


 https://www.patrasevents.gr/imgsrv/f/full/659971.jpg

Αυτός ο άνθρωπος ήταν αγράμματος· είχε μάθει να γράφει στα τριάντα πέντε χρόνια της ηλικίας του. Αλλά στην Ελλάδα των ημερών μας, η προφορική παράδοση πηγαίνει μακριά στα περασμένα όσο και η γραπτή. Το ίδιο και η ποίηση. Είναι για μένα σημαντικό το γεγονός ότι η Σουηδία θέλησε να τιμήσει και τούτη την ποίηση και όλη την ποίηση γενικά, ακόμη και όταν αναβρύζει ανάμεσα σ' ένα λαό περιορισμένο. Γιατί πιστεύω πως τούτος ο σύγχρονος κόσμος όπου ζούμε, ο τυραννισμένος από το φόβο και την ανησυχία, τη χρειάζεται την ποίηση. Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα – και τι θα γινόμασταν, αν η πνοή μας λιγόστευε; Είναι μια πράξη εμπιστοσύνης – κι ένας Θεός το ξέρει αν τα δεινά μας δεν τα χρωστάμε στη στέρηση εμπιστοσύνης.

Παρατήρησαν, τον περασμένο χρόνο, γύρω από τούτο το τραπέζι, την πολύ μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις ανακαλύψεις της σύγχρονης επιστήμης και στη λογοτεχνία· παρατήρησαν πως ανάμεσα σ' ένα αρχαίο ελληνικό δράμα και ένα σημερινό η διαφορά είναι λίγη. Ναι, η συμπεριφορά του ανθρώπου δε μοιάζει να έχει αλλάξει βασικά. Και πρέπει να προσθέσω πως νιώθει πάντα την ανάγκη ν' ακούει τούτη την ανθρώπινη φωνή που ονομάζουμε ποίηση. 


Αυτή τη φωνή που κινδυνεύει να σβήσει κάθε στιγμή από στέρηση αγάπης και ολοένα ξαναγεννιέται. Κυνηγημένη, ξέρει πού να 'βρει καταφύγιο· απαρνημένη, έχει το ένστικτο να πάει να ριζώσει στους πιο απροσδόκητους τόπους. Γι' αυτή δεν υπάρχουν μεγάλα και μικρά μέρη του κόσμου. Το βασίλειό της είναι στις καρδιές όλων των ανθρώπων της γης. Έχει τη χάρη ν' αποφεύγει πάντα τη συνήθεια, αυτή τη βιομηχανία. 

 https://i.pinimg.com/originals/f7/15/87/f715875793f7abbfa2444800f0dc29db.jpg

Χρωστώ την ευγνωμοσύνη μου στη Σουηδική Ακαδημία, που ένιωσε αυτά τα πράγματα· που ένιωσε πως οι γλώσσες, οι λεγόμενες περιορισμένης χρήσης, δεν πρέπει να καταντούν φράχτες, όπου πνίγεται ο παλμός της ανθρώπινης καρδιάς· που έγινε ένας Άρειος Πάγος ικανός:

να κρίνει με αλήθεια επίσημη την άδικη μοίρα της ζωής,

για να θυμηθώ το Σέλλεϋ, τον εμπνευστή, καθώς μας λένε, του Αλφρέδου Νομπέλ, αυτού του ανθρώπου που μπόρεσε να εξαγοράσει την αναπόφευκτη βία με τη μεγαλοσύνη της καρδιάς του.
Σ' αυτό τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει ν' αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται.
Όταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Oιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Oιδίποδα.

* Η ομιλία γράφτηκε και δόθηκε στα γαλλικά.
** «δεν πρέπει ο Ήλιος να ξεπερνάει το μέτρο· διαφορετικά, οι ίδιες οι Ερινύες θα προσφερθούν ως βοηθοί της Δικαιοσύνης»
*** Ο Σεφέρης αναφέρεται στο Μακρυγιάννη, ο οποίος όμως αποδίδει τη συγκεκριμένη φράση σε έναν Τούρκο μπέη.


πηγή 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα ΣΠΑΝΙΑ ΓΥΜΝΑ διάσημων Ελληνίδων που κόβουν την ανάσα(ΗΟΤ ΦΩΤΟ)

Δείτε το θέμα και μην παραλείψετε να το σώσετε για το αρχείο σας! Αποκαλυπτικοί ρόλοι που έκοβαν την ανάσα, καλλίγραμμα κορμιά που τρέλαιναν τους άντρες και μια χρυσή εποχή για τον ελληνικό κινηματογράφο που πολλοί νέοι σκηνοθέτες θα ζήλευαν. Νόρα Βαλσάμη, Ρέα Τουτουντζή, Ταμίλα Κουλίεβα, Πέμυ Ζούνη, Αλίκη Bουγιουκλάκη και πολλές άλλες που δε δίστασαν να τα πετάξουν μπροστά στην κάμερα για την επιτυχία… Όλες αυτές και ακόμα περισσότερες στο μοναδικό πολυσυλλεκτικό αφιέρωμα του Σκύλου.. πηγή

Σπάνιο βίντεο με τη Ζέτα Μακρυπούλια γυμνή!

Κοιτάξετε καλά στα πλάνα. Είναι η Ζέτα. Ναι. Είναι η Ζέτα Μακρυπούλια πριν τις πρόσθιες ενισχυτικές, η οποία απολαμβάνει-λέμε τώρα-το σεξ . Κι επειδή οι ειδικοί λένε ότι μόνο σε σκηνές τόσο παθιάρικες μπορεί κανείς να διακρίνει το υποκριτικό ταλέντο ενός ηθοποιού…δείτε και βγάλτε συμπεράσματα μόνοι σας. Για να μη φανώ και πάλι κακός. Το απόσπασμα που θα παρακολουθήσετε είναι απο τη σειρά «Οι δικηγόροι της Αθήνας» και πιο συγκεκριμένα το 2 ο επεισόδιο που φιλοξενήθηκε στο πρόγραμμα του Star στις 18/10/1995. Ναι. Πριν το ευρώ και το Star επένδυε σε Ελληνικές σειρές. Η Ζέτα παίζει τεταρτοπέμπτο ρόλο πίσω από τους αστέρες της εποχής όπως ο τεράστιος Αλέκος Αλεξανδράκης, η Κατερίνα Διδασκάλου, ο Σπύρος Σαραφιάνος,η Λήδα Ματσάγγου,ο Δημήτρης Καραμπέτσης. Όλη η ιδέα του σίριαλ βασίστηκε σε μια ιδέα του Κώστας Φέρρη. Για δείτε τη σκηνή… Και για να μην ψάχνετε βάλτε το βίντεο στο 01:40

Οι γυμνές φωτογραφίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη που λογοκρίθηκαν (pics+vid)

Φωτογραφίες που την τότε εποχή προκάλεσαν θαυμασμό και λογοκρισία. Της Έλενας Τσιακούπη Η εθνική στάρ Αλίκη Βουγιουκλάκη, δεν δίστασε να φωτογραφήθεί γυμνή ή να γδυθεί σε ταινίες της. Kάποιες φωτογραφίες της προκάλεσαν θαυμασμό και άλλες λογοκρίθηκαν με αποτέλεσμα να απαγορευτεί η κυκλοφορία τους την τότε εποχή. Ο τιμητικός τίτλος Εθνική Σταρ της Ελλάδας δόθηκε από την δημοσιογράφο/χρονογράφο της εφημερίδας "Καθημερινή" Ελένη Βλάχου το έτος 1959, έναν τίτλο που διατηρεί ακόμα και σήμερα παρά τον θάνατό της στις 23 Ιουλίου 1996. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη έχει χαρακτηριστεί σαν ένα πανευρωπαϊκό αν όχι παγκόσμιο φαινόμενο. Καμιά άλλη ηθοποιός δεν ήταν τόσο αγαπητή και δημοφιλής στο κοινό μιας χώρας, για τόσο μεγάλη χρονική περίοδο, όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Για αυτό άλλωστε όταν η Αλίκη πόζαρε στο φωτογραφικό φακό για περιοδικά... αυτά γίνονταν ανάρπαστα και χτυπούσαν κόκκινο στην κυκλοφορία τους. Οι κινηματογραφικές ταινίες στις οποί