Δεν τα κατάφερε ο Ολυμπιακός στο «Κονστάντ Βάντεν Στοκ» και έφυγε με την πικρή γεύση της ήττας, ειδικά από τον τρόπο με τον οποίο αυτή ήρθε, αφού σε καμία περίπτωση το τελικό 1-0 της Άντερλεχτ δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική εικόνα του παιχνιδιού. Ο Θρύλος θα μπορούσε όχι απλά να φύγει με μία… ξεκούραστη ισοπαλία από τις Βρυξέλλες, αλλά ακόμα και με το διπλό, αν ήταν λίγο πιο προσεχτικός στην τελική προσπάθεια.
Σε αυτό το blog, όμως, θα προτιμήσω να μην σταθώ καθόλου στο αγωνιστικό κομμάτι, ούτε και στη ρεβάνς της ερχόμενης Πέμπτης στο Καραϊσκάκη, αλλά στον Ιντέγε Μπράουν. Ο Νιγηριανός επιθετικός που έπιασε λιμάνι την τελευταία ημέρα της θερινής μεταγραφικής περιόδου -προκειμένου να κάνει πανίσχυρη την γραμμή κρούσης- συμπληρώνει σχεδόν 6 μήνες με τα ερυθρόλευκα και κατά την προσωπική μου γνώμη δεν είναι αυτό που έψαχνε ο Θρύλος.
Δεν αντιλέγω πως ο 27χρονος φορ κάνει πολλές δουλειές μέσα στο γήπεδο, ότι δίνει το 110% των δυνατοτήτων του σε κάθε ματς και ότι είναι παίκτης που βάζει πάνω από όλα το καλό της ομάδας και καθόλου την ατομική του διάκριση. Δεν μπορώ, όμως, να παραβλέψω ότι δεν έχει στενή επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα, όπως θα έπρεπε να έχει λόγω της θέσης του. Αυτό μπορεί να το διακρίνει ο οποιοσδήποτε έχει κλωτσήσει έστω και λίγο το… τόπι. Κοινώς, ο Ιντέγε δεν είναι ο «κίλερ» που αναζητούσε ο Θρύλος, έναν παίκτη δηλαδή σαν τον Κώστα Μήτρογλου, πριν εκείνος φύγει για τη Φούλαμ και όχι τον περυσινό.
Η απόφασή μου να ασχοληθώ μαζί του στο κείμενο αυτό, δεν είναι η απίστευτη χαμένη ευκαιρία του Αφρικανού επιθετικού στο 8’ κόντρα στους Βέλγους, ούτε πως στα τελευταία παιχνίδια του Θρύλου κυμαίνεται από μέτρια έως κακή απόδοση, χωρίς καν να απειλεί. Καμία σχέση και το ξεκαθαρίζω αυτό, για να προλάβω τους όποιους κακοπροαίρετους υποστηρίξουν πως τώρα στα δύσκολα ασκώ κριτική στον «ερυθρόλευκο» στράικερ.
Αφορμή είναι το γεγονός ότι σκοράρει με το… σταγονόμετρο (σ.σ. ακόμα και στο ελληνικό πρωτάθλημα) και ότι δείχνει να μην μπορεί να κάνει τη διαφορά. Επίσης, πέρα από το αδιάκοπο πρέσινγκ του, τη δύναμη και τη μαχητικότητά του, δεν βλέπω το Νιγηριανό επιθετικό να διακρίνεται για την τεχνική κατάρτιση, την οποία θα έπρεπε να έχει ένας σέντερ φορ επιπέδου Champions League, αφού δυσκολεύεται ακόμα και να ντριμπλάρει τα στόπερ της Super League που είναι πολύ χαμηλού επιπέδου.
Ειδικός σίγουρα δεν το παίζω, ούτε προπονητής και σίγουρα ο Μάρκο Σίλβα για να τον χρησιμοποιεί μονίμως και να του έχει δώσει φανέλα βασικού στο… σπίτι, έχοντάς του «τυφλή» εμπιστοσύνη, κάτι παραπάνω ξέρει από όλους μας. Οι αριθμοί, πάντως, επιβεβαιώνουν πως ο Ιντέγε δεν είναι «κανόνι», αφού σε 25 παιχνίδια (σ.σ. 18 πρωτάθλημα, 6 Champions League και 1 Europa League) ή πιο αναλυτικά σε 2.061 αγωνιστικά λεπτά, έχει απολογισμό μόλις 8 τέρματα. Με λίγα λόγια, βρίσκει δίχτυα κάθε 257 λεπτά, κάτι που μεταφράζεται σε 1 γκολ ανά σχεδόν 3 αγώνες.
Επειδή, δεν θέλω να είμαι άδικος απέναντί του, θα βάλω στη… ζυγαριά και τα ελαφρυντικά στην απόδοσή του. Δέχομαι ότι σαν ποδοσφαιριστής θα περάσει και αυτός μία περίοδο ντεφορμαρίσματος και θεωρώ πως θα χρειαζόταν «ανάσες» από τον Μάρκο Σίλβα για να μπορέσει να βρει και πάλι τη φρεσκάδα που είχε στο πρώτο δίμηνο της σεζόν, αφού έχει τραβήξει -χωρίς ίχνος υπερβολής- μόνος του το… κουπί τόσους μήνες στην ερυθρόλευκη επίθεση. Καλό θα ήταν λοιπόν, να τον ξεκουράσει ο Πορτογάλος κόντρα στον Ατρόμητο ενόψει της ρεβάνες με την Άντερλεχτ και εν συνεχεία στα επόμενα για να είναι στα φόρτε του για το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και ενδεχομένως τις επόμενες ευρωπαϊκές μάχες του Θρύλου.
Κλείνοντας, εύχομαι να… διαψευστώ με τον πιο πανηγυρικό τρόπο από τον Ιντέγε Μπράουν στη ρεβάνς με την Άντερλεχτ και μακάρι να γίνει ακόμα και με δικό του χατ-τρικ πρόκρισης...
Σχόλια