Έφυγε σα μάγκας

Γράφει ο Παντελής Διαμαντόπουλος

Στον μικρόκοσμο του μπάσκετ, κάθε φορά που η εθνική αποτυγχάνει, εμφανίζονται σχετικοί και άσχετοι να πουν τα δικά τους. Άνθρωποι που δεν έχουν αθληθεί καν, δεν έχουν μπει σε αποδυτήρια, να κρίνουν προπονητές και παίκτες. Να κουτσομπολέψουν, να… μονομαχήσουν ανάλογα με τα συμφέροντά τους για το ποιος έχει δίκιο. Ο περίγυρος μιας ομάδας με τόσο καλούς παίκτες.

Με αθλητές οι οποίοι στο πέρασμα των χρόνων, έχουν γράψει ιστορία, έχουν κυλιστεί σε παρκέ, έχουν χτυπήσει, έχουν ματώσει, έχουν πληγωθεί. Έχουν κάνει εκατοντάδες σωστά και έχουν κάνει –εννοείται- και λάθη. Αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές, αυτοί μετράνε. Ο προπονητής πάντα είναι ένας και "τρώει" το ανάθεμα. Οι παίκτες είναι αυτοί που έχουν τη μπάλα και κρίνονται. Όλοι οι άλλοι, εκ του ασφαλούς αραχτοί, ξέρουν τα πάντα. Από «παραμύθια», μέχρι ιστορίες που τις έχουν μάθει από σπόντα(και αραχτοί στην Ελλάδα μακριά από τα "χαρακώματα" πουλάνε φαιά ουσία). Δε θα σας ζαλίσω σήμερα, δε θα γράψω πολλά, μπαίνω στο αεροπλάνο να γυρίσω με την εθνική ομάδα της χώρας μου.

Ο Βασίλης Σπανούλης της Εθνικής Ελλάδας  

Αποτύχαμε να μπούμε στη ζώνη των μεταλλίων, πολέμησαν και έχασαν. Όπως έγραψα μετά το ματς με την Ισπανία, μόνο οι πρωταγωνιστές αξίζουν να κάνουν την αυτοκριτική. Αυτοί ξέρουν καλύτερα. Και τα λάθη και τα σωστά. Εγώ θα σταθώ μόνο στη μεγαλύτερη σκηνή του φετινού Ευρωμπάσκετ.

Την κίνηση του Μπουρούση να αγκαλιάσει τους Ζήση, Σπανούλη την ώρα του ύμνου. Δε θα φύγουν αυτοί ως αποτυχημένοι, επειδή το θέλουν κάποιοι χαιρέκακοι. Ευχαριστούμε για αρχή λοιπόν τον Βασιλη Σπανούλη για όλα όσα πρόσφερε στη γαλανόλευκη.

Σπανούλης: "Ήρθε η ώρα να σταματήσω από την Εθνική"  

Ευχαριστούμε που ήταν πάντα εκεί. Ευχαριστούμε που πολέμησε όπως κι άλλοι με σπασμένα χέρια, σπασμένα πόδια, που βούτηξε στα παρκέ, που μάτωσε, που πήρε τίτλους. Που ήταν πάντα εκεί! Που ήταν πρώτος στα καλέσματα, πρώτος στις προπονήσεις, πρώτος στα μεγάλα ραντεβού.  Καμία κριτική, κανένα σχόλιο για το παιχνίδι! Όταν αποχωρεί απ’ την εθνική ένας σπουδαίος παίκτης, τα φώτα πάνε σ’ αυτόν…

Οι υπόλοιποι συνεχίζουν. Το φορτίο παραμένει βαρύ, η ομάδα πρέπει να συνεχίσει ενωμένη, δυνατή. Να τα βάλουν κάτω, να πορευτούν όπως ξέρουν κι όπως θέλουν. Το είπα και πιο πάνω, αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές, αυτοί ξέρουν καλύτερα…