Άγριο σπαράγγι – Asparagus Acutifolius
Άγριοσπαράγγι, Σπαράγγια, Σφαράγγια, Σφαραγγιές, Κουτσαγρέλια
Το σπαράγγι ήταν γνωστό στην αρχαία Αίγυπτο καθώς έχουν βρεθεί τοιχογραφίες στις πυραμίδες όπου πιστεύεται ότι χρονολογούνται γύρω στο 5000 π.χ. Στην Μικρά Ασία πιστεύεται ότι καλλιεργήθηκε 2000 χρόνια πριν από την εποχή των Ρωμαίων, ήταν γνωστό φάρμακο για τον οδοντόπονο, καρδιοπάθεια, νύγματα εντόμων και άλλες περιπτώσεις. Από τη Μεσόγειο διαδόθηκε στη Βόρεια Ευρώπη και από εκεί στη Βόρεια Αμερική. Στη Βόρεια Ευρώπη διαδόθηκε η παραγωγή λευκών σπαραγγιών, ενώ στη Βόρεια Αμερική η καλλιέργεια πράσινου σπαραγγιού.
Βιότοπος – περιγραφή:
Στην Ελλάδα εμφανίστηκε ως άγριο, αυτοφυές φυτό σε πολλές υγρές τοποθεσίες, σε μέρη με πουρνάρια και σε δάση κωνοφόρων με την ονομασία «βλαστάρια». Είναι πολυετές αναρριχώμενο ή χαμηλό θαμνώδες φυτό με πολλά αγκάθια, πράσινου χρώματος που μπορεί να φτάσει και τα 2,5 μέτρα. Έχει μακρύς φυλλοφόρους σκούρο πράσινους, μαυριδερούς βλαστούς με λεπτά φύλλα σαν βελόνες, βγαίνουν απευθείας από το χώμα. Έχει πράσινο-κιτρινωπά άνθη και μικρούς καρπούς κόκκινου χρώματος σαν μούρα.
Συλλογή:
Συλλέγονται τα βλαστάρια. Η συγκομιδή γίνεται από το Φεβρουάριο μέχρι το Μάιου, όταν τα βλαστάρια είναι τρυφερά και αποκτήσουν το επιθυμητό μέγεθος 10-15 εκατοστά.
Συστατικά:
Τα βλαστάρια περιέχουν βιταμίνες Α, Β, C, E, νιασίνη, μέταλλα, στεροειδεί, γλυκοζίτες, ασπαραγίνη, φλαβονοειδή.
Θεραπευτικές ιδιότητες – Συνίσταται:
Γρήγορα εκτιμήθηκε η αξία του για τις διάφορες φαρμακευτικές, διαιτητικές και ιδιαίτερα διουρητικές ιδιότητες. Οι αντιοξειδωτικές ουσίες που περιέχει εξουδετερώνουν αποτελεσματικά τις ελεύθερες ρίζες έχοντας ισχυρή αντικαρκινική δράση.
Χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των προβλημάτων της ουροδόχου κύστης και των νεφρών, επίσης για την αρθρίτιδα, ηπατική και νεφρική ανεπάρκεια, τους ρευματισμούς και την ποδάγρα. Έχει την ιδιότητα να ρυθμίζει τους παλμούς της καρδίας.
Αντενδείξεις:
Μερικοί άνθρωποι είναι αλλεργικοί και βγάζουν εξανθήματα.
Σχόλια