ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΧΡ. ΠΛΑΝΤΖΟΥ
Σε ένα... τσουβάλι με νέα μέτρα προσπαθεί να «στριμώξει» η τρόικα ολόκληρη τη χώρα και για τα επόμενα πέντε τουλάχιστον χρόνια. Οι πιέσεις και τα δραματικά παζάρια των τελευταίων ημερών δεν αφορούν στις «μεταρρυθμίσεις» που θέλουν να προωθήσουν οι δανειστές για το 2015 και σε αυτές που αντιστέκεται η κυβέρνηση, αλλά στη σειρά με την οποία τα εξοντωτικά αυτά μέτρα θα εφαρμοστούν ως το 2020. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα συμβόλαιο που εμπεριέχει τους τρόπους που θα ξηλωθούν συντάξεις, παροχές και οι τελευταίες φοροελαφρύνσεις, οι λίγες που είχαν διασωθεί στα χρόνια του Μνημονίου. Κι αν δεν υπάρχουν πια όλα αυτά, δεν υπάρχει λόγος και για Μνημόνια, όπως τα ξέραμε.
Οι δανειστές συνεχίζουν την ανελέητη πίεση προς την ελληνική κυβέρνηση. Είναι κοινή παραδοχή πλέον ότι από ελληνικής πλευράς υπάρχει πλήρης υποχώρηση, ενώ από πλευράς τρόικας άτεγκτη στάση στη λογική «φέρτε τα όλα», εκβιάζοντας έτσι τόσο για την παράταση του προγράμματος όσο και για τον έλεγχο των δημοσιονομικών της χώρας.
Αν δεν επέκειτο η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας και δεν υπήρχε ο φόβος των βουλευτών να στηρίξουν την πολιτική των νέων μέτρων, πολλά θα είχαν ήδη γίνει. Η τρόικα, εξάλλου, δεν κόπτεται απλώς για το δημοσιονομικό κενό του 2015 ή για την επόμενη μέρα του Μνημονίου μέχρι το 2016· στόχος της είναι να «δέσει» τη χώρα τουλάχιστον μέχρι το 2019, μέχρι, δηλαδή, τη λήξη του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος που θα συμφωνηθεί τον προσεχή Μάρτιο. Ακόμα και τον νέο προϋπολογισμό, που ψηφίζεται την Κυριακή, τον θεωρεί «προσωρινό», αφού θα αλλάξει στην πρώτη αναθεώρηση – το αργότερο μέχρι τον Απρίλιο.
Σχόλια