Ο Δημοσιογράφος στη μέση. Πλαισιώνεται από κυρίες που θυμίζουν έντονα τη Μάρα Ζαχαρέα και τη Μιλένα Αποστολάκη.
Στις αρχές των '90ς, ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, έχοντας τον αέρα του ανεξάρτητου ραδιοφωνικού δημοσιογράφου (είχε περάσει απ' το Δεύτερο Πρόγραμμα, τον Δίαυλο 10, τον Αντέννα, και είχε φτιάξει έναν σημαντικό εναλλακτικό σταθμό, τον ΩΧ FM!) θεωρούνταν σχετικά αξιοσέβαστος.
Ήταν σκιτσογράφος που πολεμούσε την εξουσία, διαπνεόταν απ' τις αρχές της Αριστεράς, όσοι τον γνώριζαν τον χαρακτήριζαν ακόμα και σεμνό.
Τι άλλαξε; Εικάζω αυτό που άλλαξε για πολλούς στα '90ς: Ήρθαν τα λεφτά.
Ο απότομος πλουτισμός, οι απολαβές απ' την ιδιωτική τηλεόραση (και ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για εμπορικές καταγγελτικές εκπομπές, όπως του κ. Τριανταφυλλόπουλου), ζάλισαν ακόμα και μερικά απ' τα καλύτερα παιδιά.
Πολλά έχουν γραφτεί για τις τακτικές που χρησιμοποιούσε η Ζούγκλα για να κάνει ή να μην κάνει τις αποκαλύψεις της. Δεν μπορώ να τα ξέρω αυτά - ενθουσιαζόμουν όμως με μερικά επεισόδια της Ζούγκλας ή του Κίτρινου Τύπου (αλήθεια: κατάλαβε ποτέ κανείς τη διαφορά των δύο εκπομπών πέρα απ' το σκηνικό;).
Συχνά φαίνονταν απ' την αρχή η προχειρότητα: Ο Μ. Τριανταφυλλόπουλος μας καλωσόριζε προλογίζοντας ξανά και ξανά συνταρακτικές αποκαλύψεις πχ. για μια γραμματέα που θα ξεσκέπαζε έναν διοικητή Οργανισμού, αποκαλύψεις που θα προκαλούσαν κοσμογονικές εξελίξεις. (Μερικές φορές αυτό συνέβη όντως, αλλά απειροελάχιστες σε σχέση με τις πολυετείς δισεβδομαδιαίες εκπομπές του.) Κατόπιν μας σύστηνε αργά και βασανιστικά ένα ατελείωτο πάνελ που απλωνόταν σε 360 μοίρες σε όλο το στούντιο, και που ο καθένας αντί να χαιρετίσει και να ευχαριστήσει για την πρόσκληση ήθελε να πει το μακρύ και το κοντό του.
Όταν κάποτε τελείωνε με την παρουσίαση του πλήθους των καλεσμένων του απ' τη μία πλευρά -οι περισσότεροι απ' τους οποίους δεν θα προλάβαιναν να μιλήσουν ποτέ- παρουσίαζε αυτούς που κάθονταν σε κάτι θρανία/πάγκους και συνήθως ήταν όμορφες αιθέριες υπάρξεις και νεολαίοι φοιτητές. Μετά ξαναπρολόγιζε το θέμα, πήγαινε σε διαφημίσεις, επέστρεφε, έπαιζε κάποιο γενικό βίντεο που δεν αποκάλυπτε τίποτα, μετά κάποιος ήθελε να παρέμβει και γινόταν κουβέντα μέχρι τις επόμενες διαφημίσεις, κ.ο.κ.
Αν κάποτε έμπαινε στο ψητό θα φαινόταν πως δεν είχε καταλάβει καλά το θέμα του: η γραμματέας έλεγε ό,τι να 'ναι, τα επιχειρήματά της καταρρίπτονταν εύκολα και ο Μάκης, μένοντας χωρίς ουσιαστικές αποκαλύψεις, πιανόταν από λεπτομέρειες και τις μεγαλοποιούσε. Τέλος κατέφευγε στους καλεσμένους του, προσπαθώντας να τους εκμαιεύσει κάποιου είδους φρίκη για όσα (δεν) είχαν αποκαλυφθεί. "Ναι, κύριε Τριανταφυλλόπουλε, πέφτω από τα σύννεφα, είναι τρομερά όλα αυτά", θα έλεγε τελικά κάποια αιθέρια ύπαρξη απ' το θρανίο/πάγκο.
Πού καταλήγω; Η Ζούγκλα των '90ς που τόσο έμεινε στο μυαλό ως εκπομπή αποκαλύψεων και έκανε ζάμπλουτο τον κύριο Τριανταφυλλόπουλο, για κάθε πραγματική αποκάλυψη (συνέβαιναν πότε πότε κι αυτές με τόσες κρυφές κάμερες και τόσες παγίδες που έμοιαζαν να στήνονται) υπήρξαν χιλιάδες τηλεοπτικές ώρες γεμάτες με την απόλυτη αμηχανία, μεταμφιεσμένη σε 'συγκλονιστική ενημέρωση'. [Όπως συχνά κατηγορείται το ΚΛΙΚ και το NITRO για τον εθισμό μας στο lifestyle του τίποτα, ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος είναι ο βασικός υπεύθυνος στον εθισμό μας σε μια δημοσιογραφία σκανδαλοθηρική που όσο περισσότερο δεν έχει θέμα, με τόση μεγαλύτερη ένταση το βαφτίζει 'σοκαριστικό'...]
Σήμερα τα καταλαβαίνουν αυτά ακόμα κι οι φανατικότεροι τηλεθεατές του των '90ς. Τότε όμως, ο Δημοσιογράφος -όπως του αρέσει να αυτοαποκαλείται- θεωρούνταν μέρος ενός cool και εναλλακτικού τηλεοπτικού συστήματος, ένας αδέκαστος Ταρζάν, ένας Ρομπέν των Δασών των μίντια, που νοιαζόταν για τα προβλήματα των φτωχών.
Μετά ήρθαν φυσικά τα λεφτά, και το σεξ (των άλλων)...
http://www.lifo.gr/
Σχόλια