Μήπως θα έπρεπε να απολογηθούμε κιόλας, που είχαμε το "θράσος" να κερδίσουμε μέσα στο Ο.Α.Κ.Α. Το πρώτο βήμα για να «γκρεμιστεί» η πολυετής κατάρα έγινε. Τώρα, πάμε για το Πρωτάθλημα.
Το τι ακούσαμε αυτές τις μέρες ειδικά μετά το 1-1 της σειράς των τελικών στο Ειρήνης και Φιλίας, δεν περιγράφεται. Ομολογώ, ότι σήμερα προετοιμαζόμουν να μοιραστώ μαζί σας την γνώμη μου σχετικά με το χθεσινό παιχνίδι. Ότι δηλαδή επρόκειτο για κάτι «πολύ περισσότερο από ένα break».
Στην πορεία του αγώνα και ειδικά στο τέλος, με τις απίστευτες δηλώσεις του Προέδρου του Παναθηναϊκού σε συνδυασμό με μερικά απίστευτα status στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πήρα το έρεισμα να γράψω κάτι διαφορετικό. Μία απορία που σίγουρα την είχαμε όλοι χθες το βράδυ μετά την λήξη του αγώνα στο Ο.Α.Κ.Α.
Με το που τελειώνει το παιχνίδι και ο Ολυμπιακός έχει πια πραγματοποιήσει αυτό το πολυπόθητο break, με το οποίο «γκρέμισε» μια δυσμενή παράδοση από το 1993, και αφού είχαμε απηυδήσει με την περιγραφή του αγώνα από την τηλεόραση, είδαμε και τις δηλώσεις του Προέδρου της Κ.Α.Ε. Παναθηναϊκός να έρχονται για να «χρυσώσουν» το χάπι της τεράστιας νίκης μας!
Και έρχομαι εγώ λοιπόν σαν ένας απλός φίλαθλος του Ολυμπιακού και ρωτάω:
Μήπως θα έπρεπε να απολογηθούμε κιόλας, που είχαμε το «θράσος» να κερδίσουμε μέσα στο Ο.Α.Κ.Α.
Αρχικά μήπως πρέπει να απολογηθούμε όλοι εμείς που ξυπνήσαμε σαν «αστείοι», όπως είπαν μερικοί, την Τετάρτη το πρωί για να κατεβούμε στα εκδοτήρια και στην μπουτίκ ώστε να εξασφαλίσουμε ένα εισιτήριο για το παιχνίδι της Κυριακής; Μερικοί το απέδιδαν εν μέσω χλευασμών στο ότι θα θέλαμε να δούμε το τέταρτο παιχνίδι για να ξαναπάμε στο Ο.Α.Κ.Α. και να τα παίξουμε όλα για όλα στο πέμπτο, μιας και στην έδρα του Παναθηναϊκού δεν κερδίζουμε! Εμείς όμως πρέπει να απολογηθούμε που πιστεύαμε στο break και στο ότι θέλαμε να είμαστε την Κυριακή μέσα για να δούμε τον Ολυμπιακό μας να δίνει τη δική του μάχη ώστε να κατακτήσει το πρωτάθλημα;
Ύστερα, μήπως πρέπει να απολογηθούν οι Πρόεδροι γιατί κάποιοι εξέλαβαν ως «εκβιασμό» το γεγονός ότι θα μηδενιστεί ο Παναθηναϊκός αν δεν προσέλθει σε 15 λεπτά για το τζάμπολ του αγώνα; Κι αυτό επειδή ήταν 29 στον πάγκο του Ολυμπιακού ενώ επιτρέπεται να είναι μόνο 22. Μήπως να απολογηθούν οι Πρόεδροι που δεν ήθελαν να μηδενιστεί ο Παναθηναϊκός και έδιωξαν τους 7 που «περίσσευαν» από τον πάγκο αμέσως; Ο ισχυρισμός του Προέδρου του Παναθηναϊκού και η άσκηση έφεσης ήταν επιεικώς αστεία, αλλά μέσα στην απογοήτευση σου ζητάς τα πάντα! Κατανοητό! Επίσης να θυμίσουμε ότι και δια γυμνού οφθαλμού και στο Ο.Α.Κ.Α. στον πρώτο αγώνα και στο Σ.Ε.Φ. στο δεύτερο παιχνίδι στους πάγκους των δύο ομάδων ήταν εμφανώς περισσότεροι από 22. Τώρα ξαφνικά Πέμπτη 29 Μάιου 2014 και ώρα 19.30 μας πείραξε αυτό;
Ύστερα μήπως είναι ώρα να απολογηθούμε και να μην πανηγυρίσουμε την νίκη μας επειδή κάποιοι θεώρησαν ότι υπήρξε αλλοίωση αποτελέσματος; Σε αυτό έχω να δηλώσω υπεύθυνα, ότι αρκετοί φίλοι μου, φανατικοί Παναθηναϊκοί, αλλά και πολλοί άλλοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, φρόντισαν να «αδειάσουν» αυτούς που πίστευαν σε αυτή την απίστευτη άποψη περί αλλοίωσης αποτελέσματος, παραδεχόμενοι την κατωτερότητα του Παναθηναϊκού και την ανωτερότητα της ομάδας μας παρά το «βαθύ κάθισμα» στο τελευταίο δεκάλεπτο. Εκτός αν θεωρείται ως αλλοίωση αποτελέσματος οι 7 παραπάνω φροντιστές, μασέρ, ιατροί, Πρόεδροι και αντιπρόεδροι που βρίσκονταν στον πάγκο! Η άποψη μου περί διαιτησίας, καλής ή κακής ήταν πάντα «παίξε καλύτερα και κέρδισε και τους διαιτητές». Τι κι αν κάναμε λοιπόν «κάθισμα» στο τελευταίο δεκάλεπτο; Οι πόντοι των τριών προηγούμενων δεν είχαν μπει μόνοι τους. Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος και ανώτερος του Παναθηναϊκού σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα και κέρδισε απολύτως δίκαια.
Μήπως πρέπει να απολογηθούμε που για 2 ώρες ακούγαμε στην μετάδοση το «πώς θα μπορέσει να επιστρέψει ο Παναθηναϊκός στο ματς» και το «πώς εν τέλει θα το γυρίσει»; Μετά από κάθε καλάθι του Παναθηναϊκού να ακούμε την κλασσική ατάκα «είναι αυτό που λέγαμε» και στο φινάλε να ακούμε ένα ξερό «ο Ολυμπιακός κάνει το 1-2»;
Κλείνοντας, μήπως πρέπει να ζητήσουμε ταπεινά συγνώμη και να μην πανηγυρίσουμε αυτή την τεράστια νίκη, επειδή η ομάδα στα τελευταία λεπτά έκανε αυτή τη μεγάλη (ομολογουμένως) κοιλιά, αλλά παρόλα αυτά έφυγε νικήτρια από το Ολυμπιακό Στάδιο; Να υπενθυμίσω ότι σε αντίστοιχη περίπτωση που ο Παναθηναϊκός είχε κερδίσει με τέτοιο τρόπο, δηλαδή με τον Ολυμπιακό να κυνηγάει το σκορ, να φτάνει στους 2 πόντους (έχει συμβεί πολλές φορές!), αλλά τελικά να μην καταφέρνει να κερδίσει για 5 πόντους (αυτό κι αν έχει συμβεί πολλές φορές), όλοι θα έβγαιναν να μιλήσουν για την «ψυχάρα» του Παναθηναϊκού και το κόμπλεξ του Ολυμπιακού που δεν μπορεί να νικήσει εκεί μέσα.
Είναι έτσι ή δεν είναι;
Ε λοιπόν, όχι, δεν χρειάζεται να απολογηθούμε σε κανέναν και για τίποτα. Αντιθέτως το πόσο χαρήκαμε για αυτή την νίκη το καταλαβαίνουμε όλοι από το πιο απλό πράγμα. Αν ξαναδούμε τα στιγμιότυπα θα διαπιστώσουμε ότι θυμόμαστε σχεδόν όλα τα καλάθια που πέτυχε ο Ολυμπιακός. Όλα τα δίποντα, όλα τα τρίποντα, όλα τα καρφώματα.
Το πρώτο βήμα για να «γκρεμιστεί» η πολυετής κατάρα έγινε. Μπορεί ο Σπανούλης να «ξόρκισε» τα φαντάσματα που ξαναγεννιόνταν μέχρι χθες στο Ο.Α.Κ.Α., όταν κλείνοντας τα μάτια βλέπαμε τον Άκερ να κόβεται από τον Διαμαντίδη, αλλά χρειάζεται ένα ακόμα για να «γκρεμιστεί» τελείως.
Και για να επαναφέρουμε την τάξη τα πανηγύρια έπρεπε να διαρκέσουν μόνο για χθες το βράδυ. Από σήμερα και μέχρι την Κυριακή κρατάμε πάλι χαμηλούς τόνους γιατί η ομάδα μας μένει να κάνει το τελευταίο βήμα ώστε να δώσει όλες τις απαντήσεις, για τις οποίες έκαναν λόγο και οι αδελφοί Αγγελόπουλοι. Την Κυριακή μένει ένας αγώνας που ΠΡΕΠΕΙ να είναι ο τελευταίος. Δεν θυμάμαι τον Ολυμπιακό να φτάνει ποτέ τόσο κοντά στον στόχο του. Το 1993 ήμουν λίγο πιο μεγάλος από το «μικρός» για να καταλαβαίνω τι είχε συμβεί. Τότε δεν «σκάμπαζα» ούτε από break ούτε από τέτοια. Απλά ήξερα να διαβάζω τα νούμερα και όταν τα νούμερα ήταν πιο μεγάλα για εμάς ήξερα ότι η ομάδα είχε κερδίσει! Τώρα λοιπόν, το 2014, αρκετά σοφότεροι όλοι μας, μετά τόσα χρόνια ανομβρίας και αφάνειας, καλούμαστε να είμαστε ξανά δίπλα στην ομάδα όπως εμείς ξέρουμε ώστε να «γκρεμίσουμε» και το τελευταίο κομμάτι της κατάρας που κράτησε 21 χρόνια.
Να πανηγυρίσουμε δηλαδή την κατάκτηση του Πρωταθλήματος μέσα στο γήπεδο μας με μειονέκτημα έδρας και έχοντας κάνει break στην έδρα του Παναθηναϊκού. Σε αυτό το «γκρέμισμα» θα είμαστε όλοι εκεί. 15.000 μέσα και όλοι οι υπόλοιποι Ολυμπιακοί «ψυχικά» μέσα.
Υ.Γ. 1 Πολλά συγχαρητήρια στους Προέδρους μας που δεν δέχθηκαν ούτε καν να σχολιάσουν τις δηλώσεις του Προέδρου του Παναθηναϊκού, θέλοντας να αποφύγουν τα έκτροπα στο «σπίτι» μας. Όπως είπαν, θα τα πούμε όταν έρθει η ώρα. Και δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα. Η κατάληξη πρέπει να μιλήσει από μόνη της.
Υ.Γ. 2 Respect, όσο κι αν μας έχει πληγώσει στον Διαμαντίδη και στον Λάσμε, που μέσα στην τραγική εικόνα του Παναθηναϊκού πάλευαν μόνοι τους.
Υ.Γ. 3 Respect σε όλους εκείνους που συνάντησα στην μπουτίκ και σε εκείνους που πήγαν στα εκδοτήρια από τα… μαύρα ξημερώματα της Τετάρτης για να βρουν ένα εισιτήριο για το παιχνίδι της Κυριακής. Η ομάδα μας απέδειξε ότι αυτό που πιστεύαμε, το έκανε. Είναι η δική της σειρά να το αποδείξει και πάλι την Κυριακή.
Υ.Γ. 4 Respect σε όποιον σχολιάσει και παραδεχτεί ότι είδε τα φαντάσματα που είδα και εγώ στο 62-64!!!
Γράφει ο Θάνος Πέππας
redplanet.gr
Σχόλια